Ζαΐμης, Αλέξανδρος

(Αθήνα 1856 – Βιέννη 1936). Νομικός και πολιτικός, πρωθυπουργός (1897-99, 1901-2, 1904, 1915-17) και πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (1929-35). Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στη Γαλλία και έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Εξελέγη βουλευτής Καλαβρύτων, το 1885, με το κόμμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη και το 1890 ανέλαβε το υπουργείο Δικαιοσύνης. Όταν η κυβέρνηση παύθηκε από το Στέμμα, ο Ζ. απέστειλε στον Γεώργιο Α’ οξύτατη επιστολή, αλλά απείχε από την αναταραχή που ακολούθησε. Διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής το 1895 και το 1896, και το 1897 έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός με την υποστήριξη του Θ. Δηλιγιάννη. Κατά τη διάρκεια της θητείας του επικύρωσε τη συνθήκη με την Τουρκία και πέτυχε τον διακανονισμό των όρων λειτουργίας του ΔΟΕ (Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος). Διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός το 1902 και το 1904. Το 1906 διορίστηκε ύπατος αρμοστής στην Κρήτη, μετά την απομάκρυνση του πρίγκιπα Γεωργίου. Από το 1914 έως το 1921 ήταν διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και στο μεσοδιάστημα ανέλαβε τρεις φορές την πρωθυπουργία (1915, 1916, 1917). Μετά τις εκλογές του 1926, ορίστηκε πρόεδρος της οικουμενικής κυβέρνησης η οποία παρέμεινε έως το 1928. Τον Μάιο του 1929 εξελέγη «αριστίνδην» γερουσιαστής και πρόεδρος της Γερουσίας. Με αυτή την ιδιότητα αντικατέστησε, σύμφωνα με το Σύνταγμα, τον πρόεδρο της δημοκρατίας όταν παραιτήθηκε ο Παύλος Κουντουριώτης. Στις 14 Δεκεμβρίου 1929 εξελέγη από τις δύο Βουλές πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και στη θέση αυτή παρέμεινε έως την κατάλυσή της (10 Οκτωβρίου 1935). Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης διετέλεσε πολλές φορές πρωθυπουργός μεταξύ 1897-1928 και πρόεδρος της δημοκρατίας (1929-35) (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).